>Μετά συγχωρήσεως, αλλά μήπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας νόμισε πως οι Φρουροί της επανάστασης του Ιράν είναι περίπου οι Κύπριοι κυνηγοί που απέκοψαν προ καιρού τους δρόμους και ότι θα τους τηλεφωνούσε μπροστά στις κάμερες και να τους έλεγε «ελάτε αύριο στο Προεδρικό να τα πούμε» και πως μετά τις αντιδράσεις θα ανέθετε στον υπουργό Εσωτερικών να τους συναντήσει κερδίζοντας πολιτικούς πόντους; Δεν ξέρω πως να το θέσω, αλλά αυτοί «τρών μωρά με τα πάμπερς», όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι. Και όταν λέω «μωρά» δεν εννοώ αυτά που δολοφονεί το καθεστώς Νετανιάχου. Του καλύτερου συμμάχου της κυβέρνησης μας και μεγαλύτερου καταζητούμενου ακόμη και από αυτόν τούτον τον δαιμόνιο συμπατριώτη μας Τζο Λο.
>Πώς το είπε ο Αβέρωφ Νεοφύτου; «Μικρομεγαλισμός». Αυτή ήταν η αναφορά του Πάφιου πολιτικού σε σχόλιο του σχετικά με αναφορά του Προέδρου μας (με ύφος χιλίων καρδιναλίων) στην (κατά φαντασίαν) μεσολάβηση του η οποία αποσκοπούσε στον τερματισμό της σύρραξης μεταξύ Ισραήλ-Ιράν. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου έκανε λόγο για «γνωστό «μικρομεγαλισμό» της Προεδρίας της Δημοκρατίας μας, για «αδιανόητη ελαφρότητα» και για «παιδαριώδη διαχείριση».Θα μου πεις, «ο Αβέρωφ βρήκε την ευκαιρία να τα πει ένα χεράκι στον Πρόεδρο» αλλά και αυτουνού (του Προέδρου) τα τραβάει ο οργανισμός του. Για να είμαι δίκαιος, ο Αβέρωφ το παρατράβηξε λίγο μιλώντας για «εμφανή έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα».
>Για να πω το ήμαρτον μου (και για να παρακολουθήσω την σκέψη του Αβέρωφ Νεοφύτου) αναζήτησα στο διαδίκτυο τι σημαίνει όταν κάποιος δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και προέκυψε το ακόλουθο κείμενο: «Όταν κάποιος δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα, αυτό μπορεί να υποδεικνύει μια κατάσταση που ονομάζεται ψύχωση. Η ψύχωση χαρακτηρίζεται από προβλήματα με τη σκέψη και την αντίληψη, και μπορεί να περιλαμβάνει παραληρητικές ιδέες, παραισθήσεις (όπως ακούγοντας ή βλέποντας πράγματα που δεν υπάρχουν) και δυσκολία διάκρισης μεταξύ του πραγματικού και του μη πραγματικού». Να με συμπαθά ο Αβέρωφ Νεοφύτου αλλά νοιώθω δικαιωμένος όταν έγραψα πιο πάνω πως είναι τραβηγμένη η κριτική του επειδή θεωρώ, πως η απώλεια επαφής με την πραγματικότητα δεν παρουσιάζεται συνεχώς, επειδή ο Πρόεδρος έχει τις εκλάμψεις του και είναι στιγμές κατά τις οποίες συνειδητοποιεί, για παράδειγμα, πως εκτός από την Κύπρο υπάρχουν και άλλες υπερδυνάμεις.
>Προσωπική μου άποψη είναι πως (για άλλη μια φορά) για όλα φταίνε (πάντα) οι δημοσιογράφοι και για να αποδείξω του λόγου το αληθές, καταγράφω την ερώτηση που του υπεβλήθη. Ο Πρόεδρος ρωτήθηκε, λοιπόν, «κατά πόσον στο μέτρο του δυνατού, ασκεί πιέσεις προς χώρες, όπως η Βρετανία, για να μην εμπλακούν σε αυτή τη σύγκρουση στην περιοχή». Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αξιοποιώντας την πάσα που του έγινε, ανέφερε: «Δεν είναι θέμα να ασκήσουμε πιέσεις ή να κάνουμε προτροπές στον οποιονδήποτε. Έχουμε ένα ρόλο στην περιοχή. Τι χαρακτηρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία; Την Κυπριακή Δημοκρατία τη χαρακτηρίζει το γεγονός ότι μιλά με όλες τις χώρες της περιοχής». Μετά από αυτό ακολούθησε η ουσία της ουσίας της δήλωσης του Προέδρου: «Μας έχει ζητηθεί να μεταφέρουμε ένα μήνυμα. Θα το πράξουμε. Για αυτό θα γίνει και η τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ».
>Επειδή καθώς φαίνεται του άρεσε η ιδέα του παγκόσμιου μεσολαβητή βρήκε την ευκαιρία να επαναλάβει πως: «Ο ρόλος της Κυπριακής Δημοκρατίας στην περιοχή, θέλω να το επαναλάβω, καθώς και το χαρακτηριστικό μας είναι ότι μιλάμε με όλους και στο μέτρο των δυνατοτήτων μας – δεν θέλω να υπερβάλλω – προσπαθούμε να μεταφέρουμε μηνύματα, να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες, έτσι ώστε να τερματιστεί αυτή η δύσκολη κατάσταση πραγμάτων». Άλλο που δεν ήθελε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, πήρε φόρα και μας είπε πως «η μεταφορά μηνυμάτων εντάσσεται στον σταθεροποιητικό ρόλο που μπορούμε ως Κύπρος να διαδραματίσουμε». Και μεταξύ μας ήταν πειστικός σε σημείο που δεν αποκλείω να έπεισε και τον εαυτόν του.
>Και εκεί που όλα τα ΜΜΕ «έπαιζαν» ή έστω προέβαλλαν τη θέση του Προέδρου μας ότι η Τεχεράνη μας ζήτησε να μεταφέρουμε μερικά μηνύματα (ωσάν να είμαστε κλητήρες ή έστω μεσολαβητές ή κομιστές μηνυμάτων) βγήκε ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου των Εξωτερικών Ισμαήλ Μπαγκέι και μας έκανε «μιαν μάτσαν διάφορα» ή έστω με τα κρεμμυδάκια, ξεκαθαρίζοντας ότι:«Το Ιράν δεν έστειλε οποιοδήποτε μήνυμα στο Ισραήλ μέσω μιας τρίτης χώρας».
>Όπως και να έχει το πράγμα, προσωπικά διερωτώμαι «τι θέλει να αποδείξει η αντιπολίτευση»; Επειδή μας διέψευσε το Ιράν ότι ζήτησε από τον Πρόεδρο μας να μεταφέρει μήνυμα στον Ισραήλ σημαίνει ότι δεν μας το ζήτησε; Δίχως να θέλω να αμφισβητήσω τον πατριωτισμό κομμάτων της αντιπολίτευσης τους προκαλώ να απαντήσουν με ποιους τάσσονται μεταξύ Ισραήλ και Περσίας, όπως κάνω κι εγώ. Και το δηλώνω για να μην θεωρηθεί ότι αποφεύγω να πάρω θέση. Ο Πρόεδρος μας τάσσεται υπέρ του Ισραήλ. Προσωπικά είμαι με την Κύπρο. Αλλά επαναλαμβάνω, πως πιστεύω ότι το Ιράν μας ζήτησε να διαβιβάσουμε στο Ισραήλ το μήνυμα ότι για κάθε επίθεση από πλευράς του Ισραήλ κατά της Περσίας θα υπάρχει απάντηση.
>Βεβαίως κάποιοι εξυπνόβλακες, περιλαμβανομένου και του αποκαλούμενου Εωσφόρου, παρατηρούν πως την επομένη της επίθεσης του Ισραήλ, οι κάτοικοι της Λάρνακας νόμιζαν οι πύραυλοι που έπεφταν βροχή ήταν οι περσίδες που πέφτουν κάθε δεκαπενταύγουστο. Λένε, λοιπόν, οι διάφοροι κακεντρεχείς, πως το μήνυμα το οποίο θα μετέφερε ο Πρόεδρος μας στον Νετανιάχου ήταν άνευ αντικειμένου υπό την έννοια ότι αυτό ήταν εμφανές δια γυμνού οφθαλμού στον ουρανό της Κύπρου. Διερωτώνται επίσης, κατά πόσον αμφέβαλλε οποιοσδήποτε ότι το Ιράν θα ανταπέδιδε την επίθεση και αν ήθελαν και παπά (ή έστω Πρόεδρο της Δημοκρατίας) να το πει στους Ισραηλινούς. Πάντως, έχοντας υπόψιν ότι μας θεωρούν όργανο του Ισραήλ πάλι καλά που μας μιλούν. Και, αν τελικά αντέξει το Ιράν, όσοι στάθηκαν απέναντι του ή διευκόλυναν τον εχθρό του, κάποια στιγμή θα κληθούν να πληρώσουν το λογαριασμό.
