![](https://i0.wp.com/www.philenews.com/wp-content/uploads/2024/05/436620537_857030546453773_3781037697618908186_n.jpg?w=1200&resize=1200,0&ssl=1)
Στο… μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς είχαν την ευκαιρία να μπουν και περίπου μια ώρα οι παριστάμενοι στην ανοιχτή συζήτηση με τον διεθνούς φήμης Αμερικανό ηθοποιό, που δόθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης στη Νέα Σκηνή του ΘΟΚ.
«Σπάνια υπάρχει κάτι στο μυαλό μου. Δεν είμαι βαθύς άνθρωπος» απάντησε αυτοσαρκαστικά όταν του τέθηκε το συγκεκριμένο ερώτημα. Ωστόσο, παραδέχτηκε ότι έχει ένα ταλέντο δεν έχουν πολλοί άνθρωποι: «βρίσκομαι στ’ αλήθεια εκεί που βρίσκομαι κι αυτό είναι πολύ χρήσιμο για τη δουλειά και όχι και τόσο κακό για τη ζωή».
Ο Τζον Μάλκοβιτς, που βρίσκεται στην Κύπρο για παρουσιάσει την παράσταση «The Infamous Ramires Hoffman» ρωτήθηκε για το γεγονός ότι το καλοκαίρι συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εισβολή στην Κύπρο και θεωρεί ότι οι μεγάλες δυνάμεις έχουν να προσφέρουν κάποια λύση στο πολιτικό πρόβλημα. «Δεν γνωρίζω. Υπήρχε μια εποχή που προσπαθούσαμε να αναπτύξουμε μια ταινία που διαδραματίζεται εδώ και αφορά εκείνη ακριβώς την εποχή. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Αλλά ήταν πολλά, πολλά χρόνια πριν και δεν θυμάμαι αρκετά καλά το πηγαίο υλικό» ανέφερε.
Ωστόσο, πρόσθεσε ότι ο πλανήτης είναι γεμάτος με ανάλογες δυσάρεστες και πολύπλοκες πολιτικές καταστάσεις. «Το θέμα της Κύπρου δεν συζητιέται πια στη διεθνή ατζέντα. Δηλαδή, το θυμάμαι καθαρά από την παιδική μου ηλικία. Αλλά δεν νομίζω ότι οι παγκόσμιες δυνάμεις είναι πολύ ‘ζεστές’. Πολλά γεγονότα τα τελευταία χρόνια μ’ έχουν κάνει να αμφιβάλλω για τη σοφία τους και την ειλικρίνειά τους. Οπωσδήποτε για τις ΗΠΑ, αλλά βάζω και τις περισσότερες μεγάλες χώρες στο καλάθι. Είναι πολύ λυπηρό. Νομίζω ότι είναι καταστροφικό και για τη νέα γενιά. Εγώ είμαι πολύ μεγάλος για να με καταστρέψει, αλλά δεν νομίζω ότι είναι ευχάριστο και ευτυχές φαινόμενο για τους νέους» είπε.
Ερωτώμενος από τον συνομιλητή του, τον διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεάτρου Κύπρου τον Αλεξάντερ Βάινσταϊν, σχετικά με τις ακυρώσεις και τον αποκλεισμό Ρώσων καλλιτεχνών απάντησε ότι τίθεται ανεπιφύλακτα κατά της ακύρωσης. «Δεν πιστεύω στην ακύρωση καλλιτεχνών. Οι καλλιτέχνες δεν προορίζονται να είναι κάποιοι σπουδαίοι φορείς ηθικής. Συχνά αισθάνομαι ότι η μόνη τους δουλειά είναι να ανάψουν ένα φως, κατά προτίμηση ένα στροβοσκοπικό φως, πάνω στα χειρότερα ένστικτα και τα χειρότερα χαρακτηριστικά της ανθρωπότητας» είπε.
«Βασικά, προέρχομαι από μια χώρα που προσφέρει στον κόσμο σχεδόν έναν πόλεμο κάθε χρόνο της ζωής μου. Γιατί δεν με ακυρώνουν και μένα;» διερωτήθηκε. «H ιστορία του πολέμου, η έναρξή του κι όλες οι πτυχές του είναι θέμα για τους ιστορικούς, όχι για τους δημοσιογράφους. Λένε ότι η Δημοσιογραφία είναι το πρώτο προσχέδιο της Ιστορίας. Και απαντώ ότι θα περιμένω να διαβάσω το βιβλίο, ευχαριστώ. Και αυτό που λέω δεν είναι αντιδημοσιογραφικό, αναγνωρίζω ότι εργάζονται με τις πληροφορίες που έχουν διαθέσιμες. Η ποιότητα της πληροφόρησης πρέπει πραγματικά να αφορά κάθε πολίτη στον κόσμο» είπε ακόμη.
Σε ερώτηση αν έχει μετανιώσει για κάτι στη ζωή του απάντησε θετικά. «Ναι, έχω μετανιώσει για πολλά που έχω κάνει. Νομίζω ότι η μετάνοια, όπως και η ενοχή, είναι κύρια συστατικά της ζωής. Οι δυτικές κοινωνίες είναι χτισμένες πάνω στην έννοια της ενοχής, σε κάποιο επίπεδο» είπε.
Ερωτώμενος επίσης γιατί επιστρέφει στο θέατρο έχοντας μια τόσο μεγάλη καριέρα στο σινεμά, απάντησε ότι στο θέατρο έχει μεγαλώσει κι ότι αυτό είναι το «σπίτι» του. «Με τον κινηματογράφο είναι περισσότερο σαν να έγινα γνωστός ως σαξοφωνίστας, ενώ παίζω πιάνο. Είναι πάλι μουσική. Αλλά δεν είναι αυτό που πραγματικά κάνω. Συνεργάζομαι τουλάχιστον με υπέροχους και υπέροχα ενδιαφέροντες ανθρώπους. Το εκτιμώ πολύ αυτό κι έτσι θα είναι πάντα. Όμως, μεγάλωσα στο θέατρο. Αυτό μου αρέσει. Διότι μου θυμίζει τη ζωή. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί πρέπει να βρίσκεσαι εκεί. Η αποψινή παράσταση δεν θα είναι σαν τη χτεσινή. Η χτεσινή παράσταση υπάρχει μόνο σε ένα μέρος, στις αναμνήσεις των θεατών» σημείωσε.
Σύμφωνα με τον Τζον Μάλκοβιτς ο κινηματογράφος είναι «πλαστική φόρμα». «Δεν είναι ζωντανός. Είναι νεκρός. Κάθε στιγμή, είναι 100% ελεγχόμενη. Οτιδήποτε συμβαίνει. Το μήκος κάθε πλάνου, η συνοδεία κάθε νότας, τα πάντα. Και υπάρχει ομορφιά εκεί» ανέφερε. «Σε μερικούς αρέσει το γεγονός ότι διαρκεί. Εγώ δεν το χρειάζομαι να διαρκέσει. Είμαι χαρούμενος στην Ακρόπολη. Τα πράγματα ξεθωριάζουν, ρημάζουν. Υπάρχουν ολόκληροι πολιτισμοί και γλώσσες που δεν υπάρχουν πια. Δεν πιστεύω απαραίτητα ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι η μονιμότητα. Νομίζω ότι δεν είναι σωστό αυτό» πρόσθεσε ο δημοφιλής ηθοποιός.
- Η δεύτερη παράσταση «The Infamous Ramires Hoffman» παρουσιάζεται στο Παττίχειο Θέατρο την Πέμπτη 16 Μαΐου, 7μ.μ. Sold Out Tickets