Λεία Βιτάλη: Η οργή των ανθρώπων που δεν έχουν βιώσει ελευθερία

Η συγγραφέας φέρνει στο φως την ανθρώπινη διάσταση του εθνικού ήρωα Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ο πρωταγωνιστής του νέου μυθιστορήματός της, «Η οργή των μικρών ανθρώπων», μετά τη δολοφονία του γιου του προσπαθεί να αποκαλύψει τον δράστη. Παράλληλα με την έρευνά του, περνά η ιστορία της Επανάστασης του 1821 από μια άλλη οπτική.

–Τι εκφράζει ο τίτλος που δώσατε στο νέο σας μυθιστόρημα; Εκφράζει ακριβώς αυτό: Την οργή των μικρών ανθρώπων. Ερευνώντας την Ιστορία, ανακάλυψα αυτή την οργή που έβραζε σ’ εκείνους τους ανθρώπους, την ίδια οργή που εξακολουθεί να υπάρχει και στη σημερινή εποχή. Είναι η οργή των ανθρώπων που δεν έχουν εξουσία, δεν εξουσιάζουν ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό, ζουν στη φτώχια, υφίστανται εκμετάλλευση, δεν έχουν ασφάλεια, σκοτώνονται στους πολέμους και δεν έχουν βιώσει ποτέ πραγματική ελευθερία. Η οργή πιστεύω ότι είναι μία μεγάλη κινητήρια δύναμη που μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα αν υπάρξουν οι συγκυρίες, αν υπάρξει ένα όραμα, αν υπάρξει κάποιος που να μπορέσει να τη μετουσιώσει σε αγώνα προς όφελος της ανθρωπότητας. Όπως ακριβώς συνέβη στην περίπτωση της ελληνικής Επανάστασης του 1821.

-Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση όταν γράφετε μυθιστορήματα που αφορούν ιστορικά γεγονότα; Πιστεύω ότι αν δεν έχεις κάτι διαφορετικό να πεις από όσα έχουν γραφτεί στα παλιότερα ιστορικά μυθιστορήματα, δεν αξίζει τον κόπο να γράψεις τέτοιου είδους μυθιστόρημα. Η πρωτοτυπία του ύφους, η εξερεύνηση των βαθύτερων και σκοτεινών σημείων της Ιστορίας και η ανάδειξη, αν θέλετε, μιας πιο «αληθινής» αλήθειας από αυτήν που περιγράφει η επίσημη ιστορική εκδοχή είναι για μένα το ζητούμενο. Επίσης είναι πρόκληση να φτιάξω μια δομή με ιδιαίτερη πλοκή που να μπορεί να κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη πέρα από την καταγραφή των ιστορικών γεγονότων. Σστο βιβλίο μου χρησιμοποίησα αστυνομική δομή καθώς ο ήρωάς μου, ο Θοδωράκης Κολοκοτρώνης, μετά την ύπουλη δολοφονία του πρωτοτόκου γιου του, παίρνει στα χέρια του την έρευνα της αποκάλυψης του δολοφόνου. Μέσα από αυτή την έρευνα περνάει η ιστορία της ελληνικής επανάστασης του 1821 με μια άλλη οπτική  χωρίς να αλλοιώνονται τα πραγματικά γεγονότα.

-Τι είναι αυτό που θαυμάζετε στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη; Αυτό που με συνεπήρε στην προσωπικότητά του είναι η αντιφατικότητα του χαρακτήρα του και το πώς ένας απλός άνθρωπος φτιαγμένος από συνηθισμένο υλικό, με επιθυμίες, όραμα, αμφιβολίες, δράση, έρωτες και οργή, μετατράπηκε σ’ έναν μεγάλο ήρωα, που οι άνθρωποί του τον πίστεψαν σαν θεό και μαζί τους μεγαλούργησε. Θα έλεγα ότι το βιβλίο, συγχρόνως, αποτελεί ένα ψυχογράφημα του Θεοδωράκη Κολοκοτρώνη δοσμένο με μυθιστορηματικό τρόπο και με τις ελευθερίες της λογοτεχνικής φαντασίας.

-Το γεγονός ότι έχετε γράψει θεατρικά έργα σάς έχει επηρεάσει με κάποιο τρόπο στη συγγραφή μυθιστορημάτων; Σαφώς. Νομίζω ότι με έχει βοηθήσει να γράφω πιο αληθινούς διαλόγους στο μυθιστόρημα, χρησιμοποιώντας ατόφιο προφορικό λόγο που είναι διαφορετικός από τον αφηγηματικό. Πιστεύω ότι έτσι γίνονται ζωντανοί και πιο αληθινοί οι ήρωές μου. Ιδιαίτερα στο τελευταίο βιβλίο μου, «Η οργή των μικρών ανθρώπων», μελέτησα πολύ την ντοπιολαλιά εκείνης της εποχής την οποία ενσωμάτωσα στους διαλόγους.

-Τι απολαμβάνετε να διαβάζετε; Ποιο βιβλίο που διαβάσατε πρόσφατα σας συνεπήρε; Διαβάζω πολύ γιατί πιστεύω ότι ένας συγγραφέας πρέπει να διαβάζει πολύ, να εμπλουτίζει όχι μόνο τις γνώσεις του αλλά και τον τρόπο της δίκης του γραφής. Θεωρώ ότι η γραφή εξελίσσεται και ο κάθε συγγραφέας, εφόσον το επιθυμεί, διαμορφώνει συνεχώς τον τρόπο γραφής του εμπλουτίζοντας τον με νέες φόρμες. Μου αρέσουν, και διαβάζω πολύ, ιστορικά βιβλία, βιβλία ψυχανάλυσης, κοινωνικού περιεχομένου μυθιστορήματα και αρκετά που έχουν ιστορικό πλαίσιο αλλά ξεφεύγουν από τα τετριμμένα. Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα και με συνεπήρε ήταν «Ο υπόγειος κόσμος», του Αμερικανού συγγραφέα Ντον Ντελίλο. Ένα βιβλίο 900 σελίδων που ξεσκεπάζει τη ζοφερή πραγματικότητα της Αμερικής.

Ελεύθερα, 10.8.2025