Η τεχνολογία των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones) αναδεικνύεται ως ένας από τους πιο δυναμικούς μοχλούς ψηφιακού μετασχηματισμού και καινοτομίας παγκοσμίως.
Η δυνατότητά τους να συγκεντρώνουν, επεξεργάζονται και αξιοποιούν δεδομένα σε πραγματικό χρόνο τις καθιστά ιδανικά εργαλεία για ποικίλες εφαρμογές που ενισχύουν τη λειτουργική αποδοτικότητα, τη βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητα σε πλήθος οικονομικών τομέων.
Η παρούσα μελέτη διερευνά τη θέση των drones στο κυπριακό επιχειρηματικό τοπίο, επικεντρώνοντας στις πρακτικές εφαρμογές τους σε κλάδους όπως η γεωργία, οι κατασκευές, ο τουρισμός, η ενέργεια και τα logistics.
Στη γεωργία, τα drones προσφέρουν πολυφασματική απεικόνιση καλλιεργειών, ακριβή χαρτογράφηση και βελτιστοποίηση εισροών, καθιστώντας τη γεωργία ακριβείας προσβάσιμη ακόμα και σε μικρές εκμεταλλεύσεις, χαρακτηριστικό γνώρισμα του κυπριακού αγροτικού τομέα.
Στις κατασκευές και την πολεοδομία, η εναέρια αποτύπωση εργοταξίων και η δημιουργία 3D μοντέλων ενισχύει την ασφάλεια, την ταχύτητα και τη διαφάνεια των έργων.
Παράλληλα, στον τουριστικό κλάδο, η χρήση drones για εναέρια βιντεοσκόπηση, δημιουργία εικονικών περιηγήσεων και προβολή πολιτιστικών διαδρομών μπορεί να αναβαθμίσει το ψηφιακό αποτύπωμα της Κύπρου διεθνώς.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η εφαρμογή των drones στον τομέα της ενέργειας, με έμφαση στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Οι θερμικές επιθεωρήσεις φωτοβολταϊκών και αιολικών εγκαταστάσεων διευκολύνουν την πρόληψη φθορών και την έγκαιρη συντήρηση, βελτιώνοντας έτσι τη λειτουργική αποδοτικότητα.
Τέλος, στον ανερχόμενο τομέα των logistics, τα drones έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν το τελευταίο χιλιόμετρο παράδοσης (last-mile delivery), ιδιαίτερα σε απομακρυσμένες ή δυσπρόσιτες περιοχές της Κύπρου, εξυπηρετώντας ακόμα και κρίσιμες μεταφορές, όπως φάρμακα ή ιατρικά δείγματα.
Ωστόσο, η ευρεία υιοθέτηση των drones στην Κύπρο συνοδεύεται από σημαντικές προκλήσεις.
Πρώτον, παρά την ενσωμάτωση του ευρωπαϊκού ρυθμιστικού πλαισίου (EASA), παραμένουν κενά στην πρακτική εφαρμογή, την εποπτεία και την ενημέρωση επαγγελματιών και πολιτών.
Δεύτερον, η έλλειψη εξειδικευμένης εκπαίδευσης και πιστοποίησης περιορίζει την επαγγελματική αξιοποίηση της τεχνολογίας.
Τρίτον, το υψηλό αρχικό κόστος για την απόκτηση εξοπλισμού και λογισμικού, σε συνδυασμό με την απουσία στοχευμένων επιδοτήσεων ή κινήτρων, λειτουργεί αποτρεπτικά κυρίως για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.
Επιπλέον, ζητήματα που άπτονται της ιδιωτικότητας, της ασφάλειας και της κοινωνικής αποδοχής της τεχνολογίας απαιτούν προσεκτική και διαφανή διαχείριση.
Για να αξιοποιηθούν πλήρως οι δυνατότητες των drones στην Κύπρο, απαιτείται μια ολιστική στρατηγική με απλούστερους κανονισμούς, επένδυση στις δεξιότητες, ενίσχυση της καινοτομίας και πρόσβαση στη χρηματοδότηση.
Συγκεκριμένα, απαιτείται η δημιουργία ενός ενιαίου εθνικού σχεδίου δράσης, η ανάπτυξη εξειδικευμένων προγραμμάτων κατάρτισης, η παροχή οικονομικών κινήτρων για τις επιχειρήσεις, η καθιέρωση πιλοτικών έργων σε κομβικούς τομείς και η ίδρυση ενός εθνικού κέντρου καινοτομίας UAV.
Παράλληλα, η ενίσχυση της κοινωνικής εμπιστοσύνης και η διασφάλιση της δημόσιας διαβούλευσης είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της τεχνολογίας.
Συνοψίζοντας, η τεχνολογία των drones δεν αποτελεί απλώς ένα εργαλείο εντυπωσιασμού ή πολυτέλειας, αλλά έναν στρατηγικό παράγοντα που μπορεί να επαναπροσδιορίσει το παραγωγικό μοντέλο της Κύπρου. Με τις κατάλληλες πολιτικές πρωτοβουλίες, την ενεργή συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα και την ευρύτερη κοινωνική στήριξη, η Κύπρος μπορεί να αναδειχθεί σε πρότυπο υιοθέτησης της ρομποτικής αεροναυτικής στην ευρύτερη περιοχή. Το μέλλον της επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης δεν περιορίζεται πλέον στο έδαφος — επεκτείνεται δυναμικά και στον ουρανό.
*Λειτουργός, Τμήμα Ευρωπαϊκών Θεμάτων και Προγραμμάτων ΚΕΒΕ
