Πολλοί την είχαν ξεγραμμένη για τα δύο εκτός έδρας ματς με Φιορεντίνα και Σαμσουνσπόρ και είχε διαμορφωθεί για κάποιο λόγο η πεποίθηση ότι με την Κραϊόβα την τελευταία αγωνιστική θα παιχτεί αποκλειστικά η πρόκριση στα playoffs. Η ΑΕΚ, όμως, σε όλα αυτά δεν συμφωνούσε και στη Φλωρεντία έπαιξε όπως ο κόσμος της ονειρεύεται να την βλέπει, παίρνοντας -πιθανότατα- τη μεγαλύτερη νίκη της στην Ευρώπη την τελευταία πενταετία όσον αφορά τη σημασία που έχουν αυτοί οι τρεις βαθμοί, αλλά και το μέγεθος του αντιπάλου.
Η απόδοση της «Ένωσης» απόψε πιστώνεται στον απόλυτο βαθμό στον Μάρκο Νίκολιτς, ο οποίος παρέδωσε μαθήματα προπονητικής και παρουσίασε μια ομάδα που πήρε άριστα στην τακτική της προσέγγιση. Ο Σέρβος τεχνικός το είχε ανάγκη αυτό το αποτέλεσμα: η εικόνα στα απαιτητικά ματς -μετά την πρόκριση με την Άντερλεχτ- με την Τσέλιε και τα δύο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό ήταν κακή όχι, αποκλειστικά, επειδή ηττήθηκε, αλλά για το γεγονός ότι οι παίκτες δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στον υψηλό ρυθμό.
Ωστόσο, ο Νίκολιτς στο «Αρτέμιο Φράνκι» άγγιξε το τέλειο στο πώς παρέταξε την ομάδα του. Αφήνοντας στην άκρη το 4-2-3-1 με τις τόσες πολλές απουσίες στις θέσεις των εξτρέμ, επέλεξε διάταξη 4-3-2-1 δημιουργώντας υπεραριθμία στη μεσαία γραμμή, ενώ σε φάση άμυνας οι Γκατσίνοβιτς και Κοϊτά έδιναν στηρίγματα στους Πήλιο και Ρότα αντίστοιχα. Κι αν συνηθίζεται η γηπεδούχος ομάδα να μπαίνει δυνατά όταν παίζει στην έδρα της, αυτό χτες δεν συνέβη ποτέ. Η ΑΕΚ ήταν κυριαρχική και ενδεικτικό είναι πως ο Πήλιος στο πρώτο τέταρτο είχε τρεις ενέργειες μέσα στη μεγάλη περιοχή των «βιόλα»!
Στο διάστημα πίεσης των Ιταλών (15’-30’) ο Στρακόσα φώναξε ήταν παρών, με τον «δικέφαλο» να προηγείται με τον Γκατσίνοβιτς, σε μια φάση που όλα τα λεφτά είναι η ενέργεια του Πινέδα, που απαλλάσσεται υπέροχα και κάνει την ιδανική σέντρα. Μέσα στη φάση ήταν και εδώ ο Πήλιος, δίνοντας την ασίστ και πραγματοποιώντας -χωρίς υπερβολή- την κορυφαία εμφάνισή του με τη φανέλα της ΑΕΚ.
Προσπαθείς να βρεις κάποιον που υστέρησε και δεν μπορείς. Ο Μουκουντί αφού πρώτα πέρασε… χειροπέδες στον Τζέκο, κατάφερε στη συνέχεια να μετατρέψει σε αόρατη την παρουσία του Κεν, ενώ στο κέντρο ο Περέιρα ήταν ουσιαστικός και ο Μαρίν θύμισε το πρόσωπο που παρουσίασε στα προκριματικά του καλοκαιριού. Όσο για τον Πινέδα, τα λόγια πλέον περισσεύουν: όταν ένας παίκτης συνδυάζει ένταση, ασταμάτητα τρεξίματα και μετρά 91% (29/32) ποσοστό ευστοχίας στις μεταβιβάσεις στο μισό του αντιπάλου, τι μπορείς να πεις μετά; Δεν είναι πάντα σωστό να συγκρίνεις διαφορετικούς παίκτες, αλλά όταν κοιτάς πως τα αντίστοιχα χαφ της Φιορεντίνα, οι Μαντραγκόρα και Νικολούσι έχουν στο παραπάνω στατιστικό μόλις 35% (6/17) και 65% (17/26) αντίστοιχα, τότε μπορείς να καταλάβεις το σπουδαίο ματς του Μεξικανού.
Οι αλλαγές του Νίκολιτς άγγιξαν το τέλειο, με τον Μάνταλο να κρατάει μπάλα όταν ο «δικέφαλος» το είχε ανάγκη και τον Ζίνι (μακάρι να μην έχει κάτι σοβαρό) να δίνει τη ζωντάνια που έλειπε επιθετικά, ενώ ο Γκρούγιτς ήταν ό,τι έπρεπε για να «σβήσει» το παιχνίδι στη μεσαία γραμμή. Κι αν στο τέλος μία ομάδα άξιζε το γκολ, αυτή ήταν η ΑΕΚ, που θα μπορούσε να είχε σημειώσει και δεύτερο τέρμα, χωρίς να αγχωθεί στο φινάλε.
Συνοψίζοντας, το διπλό στη Φλωρεντία αλλάζει το στάτους της φετινής ευρωπαϊκής πορείας των «κιτρινόμαυρων». Προφανώς δεν τρομάζει η Σαμσουνσπόρ και με την Κραϊόβα δεν θα παίξει την πρόκριση στα playoffs, αλλά την 8άδα που εξασφαλίζει απευθείας πρόκριση στους «16».
Όλο αυτό είναι έργο Νίκολιτς. Μέσα σε τέσσερις μήνες ξαναφτιάχνει τα ευρωπαϊκά δεδομένα για την ΑΕΚ, η οποία είχε αμελήσει το συγκεκριμένο κομμάτι.
Καμία ομάδα δεν εκτοξεύεται χωρίς επιτυχίες έξω από τη χώρα της. Ο Σέρβος την οδήγησε στο 3/3 του καλοκαιριού, πετώντας έξω την Άντερλεχτ με μεγαλύτερο μπάτζετ και νίκησε στην έδρα της ομάδα που πήγε δύο φορές στον τελικό του Conference League τα τελευταία τρία χρόνια. Το ταξίδι στην Ευρώπη θα έχει συνέχεια και όπως λέει η παροιμία: «τρώγοντας έρχεται η όρεξη»…
