Ίδια ημερομηνία, ίδιες αγωνίες, ίδιες ειδήσεις. Με μια απόσταση άνω του μισού αιώνα. Ενίοτε ελάχιστα διαφορετικό το περιεχόμενο αλλά η βάση, η ουσία, ακριβώς ίδια. Είναι για να επιβεβαιώνονται οι στίχοι που επιλέξαμε ως τίτλο: «Για να ‘ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα…», της μοναδικής Λίνας Νικολακοπούλου από το «Μαμά γερνάω» (μουσική Σταμάτη Κραουνάκη, ερμηνεία Τάνια Τσανακλίδου).
Όπως και ο Φιλελεύθερος. Αλλάζει, ανανεώνεται, εμπλουτίζεται, εκσυγχρονίζεται, αλλά παραμένει πάντα ο ίδιος στην ουσία του. Στην υπηρεσία του κυπριακού λαού, από τη μέρα που εκδόθηκε πριν 70 χρόνια και συνεχίζει. Παράλληλα με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η σημερινή έκπληξη προς τον αναγνώστη με μια έκδοση της 1ης Οκτωβρίου 1971, δίνει ευκαιρία ανασκόπησης, υπενθύμισης, κριτικής. Και αυτοκριτικής. Για εμάς και για τους αναγνώστες. Και δεν θα είναι μοναδική η έκπληξη. Θα συνεχίσουμε τακτικά αυτή την εκδοτική προσφορά. Επιλέγοντας χαρακτηριστικές ημερομηνίες, θα εκδίδουμε μαζί με την εφημερίδα της ημέρας και την έκδοση ίδιας ημερομηνίας, άλλης χρονιάς. Την ιστορία πρέπει να τη γνωρίζουμε και να τη θυμόμαστε. Γιατί στην εφημερίδα η ιστορία είναι βίωμα καθημερινό. Από τον κύριο τίτλο της πρώτης σελίδας μέχρι το κύριο άρθρο της εφημερίδας.
Την 1η Οκτωβρίου 1971, ο Φ είχε κύριο θέμα: «Δεχόμεθα οιουδήποτε είδους εγγυήσεις των Ηνωμένων Εθνών ή άλλου διεθνούς οργανισμού». Έναν τίτλο που θα μπορούσαμε να δούμε και σήμερα. Όπως και το σχόλιο της εφημερίδας που αναφέρεται στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, με λόγια που θα διαβάζαμε και σήμερα: «Αι αρχαί υπέρ των οποίων ομιλούν οι διάφοροι κρατικοί ηγέται ενώπιον της γενικής συνελεύσεως των Ηνωμένων Εθνών πρέπει να έχουν καθολικήν εφαρμογήν (…). Ας παύση η Τουρκία να απειλή την ασφάλειάν μας και θα ιδή πόσον επί το καλύτερον θα αλλάξουν τα πράγματα εις την Κύπρον. Και οι υπεραμυνόμενοι της αρχής, όπως η ασφάλεια εκάστου κράτους τυγχάνει σεβασμού, ας απευθυνθούν και δι’ ολίγον προς την συνεχώς απειλούσαν την Κύπρον Τουρκίαν».
Θα μπορούσε να είναι γραμμένο και σήμερα το σχόλιο. Με μόνη διαφορά τη γλώσσα. Αλλά, όχι μόνο στην πολιτική σφαίρα. Θα διαπιστώσει κανείς ίδια σχόλια και ειδήσεις σε όλα τα ζητήματα του δημόσιου βίου μας.
Όπως την είδηση με τίτλο «Το στεγαστικό πρόβλημα εις την πόλιν της Λεμεσού». Το οποίο πρόβλημα βεβαίως δεν είχε τότε σχέση με τους πύργους και τους ξένους της Λεμεσού, που εκτίναξαν τα ενοίκια, αλλά με τις τιμές των οικοπέδων. Μέχρι και γάμοι ναυάγησαν, λέει η είδηση, λόγω έλλειψης στέγης. «Πλήστοι ως εκ τούτου γονείς αντιμετωπίζουν το πρόβλημα του γάμου των θυγατέρων των διότι αδυνατούν να προσφέρουν εις αυτάς μίαν απλήν και μικράν κατοικίαν».
«Αυξάνεται το προσωπικό του Νοσοκομείου Λεμεσού με μαθητευόμενας νοσοκόμας και νοσοκόμους», λέει μια άλλη είδηση της ημέρας για να μας θυμίσει, 54 χρόνια μετά, το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα νοσοκομεία με την έλλειψη νοσοκόμων…
Και δώστε προσοχή στις διαφημίσεις. Είναι κι αυτές μέρος της ιστορίας. Το «Ινστιτούτο Φρειδερίκου», που σήμερα είναι πανεπιστήμιο, αναγγέλλει: «Έναρξις μαθημάτων ΑΓΓΛΙΚΩΝ διά μαθητάς Δημοτικών Σχολείων». Με δωρεάν μεταφορά των μαθητών από τα προάστεια. Ενώ, «υπό του Οίκου ΔΙΚΡΑΝ ΟΥΖΟΥΝΙΑΝ & ΣΙΑ ΛΤΔ, αντιπροσώπου των πασίγνωστων αυτοκινήτων ΤΟΥΟΤΑ, ζητείται πεπειραμένος πωλητής αυτοκινήτων»…
